Goli Otok: Gulagu jugosllav që 'shpërlau trurin' e të burgosurve

9 Mars 2023, 10:47 / AKTUALITET ALFA PRESS

Goli Otok: Gulagu jugosllav që 'shpërlau trurin' e të

Pas Luftës së Dytë Botërore, udhëheqësi i ri komunist i Jugosllavisë, Josip Broz Tito, përqafoi plotësisht modelin stalinist të komunizmit në vendin e tij. 

Megjithatë, në vitin 1947 ai filloi të sfidonte supremacinë e Jozef Stalinit si udhëheqës i botës komuniste. 

Kjo sfidë e bëri Stalinin të dëbonte Jugosllavinë nga organizata e tij ndërkombëtare komuniste e sapokrijuar. 

Në të njëjtën kohë, Stalini kërkoi që komunistët jugosllavë të largonin Titon nga pushteti. 

Përballë pasigurive dhe frikës për mbijetesën e tij politike dhe fizike, Tito iu drejtua dhunës kundër armiqve të tij brenda vendit. 

Në vitin 1949, Tito kishte bërë versionin e tij të gulagëve sovjetikë (një sistem kampesh pune të mbajtur në Bashkimin Sovjetik nga viti 1930 deri në 1955, në të cilin vdiqën shumë njerëz) të mbushur me të burgosur politikë, armiq të shtetit dhe këdo që mund të sfidonte pushtetin e partisë komuniste të Titos.

Burgu ishullor i Jugosllavisë

Burgjet politike më famëkeqe të Titos ishin në brigjet e Kroacisë moderne në Goli Otok. 

Ky burg ishullor, i cili funksiononte midis viteve 1949 dhe 1956, ndryshonte nga burgjet bashkëkohore perëndimore, madje edhe nga gulagët e Bashkimit Sovjetik. 

Roli i burgut nuk ishte thjesht të burgoste armiqtë e shtetit komunist, por të reformonte të burgosurit nëpërmjet praktikimit të formave psikologjikisht shtrënguese të riedukimit. 

Policia sekrete mori të burgosur, shumica e të cilëve as nuk dinin se për çfarë akuzoheshin, dhe i transportoi me sy të lidhur në ishull. Milica Prokic deklaroi në artikullin e tyre të vitit 2016 se të burgosurit e rinj përshëndetën me ritualin e "Rreshtit të gjakut", i cili ishte zakon ku "Të burgosurit e tanishëm do të rreshtoheshin në dy rreshta, përballë njëri-tjetrit" në mënyrë që të mund "të rrihnin të ardhurit që kalonin mes tyre. ” Në artikullin e tij të vitit 1982 në Ëashington Post , reporteri Michael Dobbs tha: “Atyre që ia dolën deri në fund iu kërkua të tregonin se cili nga të burgosurit nuk i kishte rrahur mjaftueshëm. Këta burra më pas u detyruan të vinin vetë në dorë.” Në Goli Otok disiplinën nuk e bënin gardianët por vetë të burgosurit.

Pasi të burgosurit arrinin në qelitë e tyre, ata duhej t'u tregonin të gjithë shokëve të qelisë se çfarë bënin, çfarë mendonin dikur. 

Nëse të arrestuarit thoshin diçka të pakënaqshme, ata fyheshin, ndonjëherë sulmoheshin fizikisht nga shokët e tyre të qelisë dhe përjashtoheshin nga të gjitha ndërveprimet shoqërore. 

Pasi përjashtoheshin dhe rriheshin vazhdimisht nga bashkëmoshatarët e tyre, të burgosurit detyroheshin të shkruanin autobiografi nga fëmijëria deri në momentin kur ishin arrestuar.

 Zyrtarët e burgut më pas gjykonin autobiografitë e tyre dhe i detyronin të burgosurit t'i rishkruanin ato, duke thënë se tiparet e tyre të personalitetit të degjeneruar e kishin çuar jetën e tyre drejt një tradhtie ndaj shtetit të Titos. 

Të burgosurit që nuk i konvertuan bindjet e tyre politike jetuan jetë të mjerueshme në ishull. 

Të burgosurit ishin në gjendje të vazhdueshme frike për shkak të spiunimit të vazhdueshëm nga bashkëmoshatarët e tyre dhe zyrtarët e burgut. 

Edhe pasi një i burgosur të kishte përfunduar të gjitha hapat për t'u 'riedukuar', ata do të duhej të ndihmonin për të rrahur dhe degraduar të burgosurit e rinj. 

Nëse të burgosurit e riedukuar refuzonin t'i bashkoheshin procesit kolektiv të çnjerëzimit të të tjerëve, ata do të ktheheshin në fillim të procesit. 

Si rezultat, linjat e paqarta midis bashkë-burgosurve nënkuptonin se nuk u zhvillua asnjë komunitet i vërtetë i të burgosurve dhe të gjithë morën pjesë në krimin e Goli Otok. 

Pasojat e Torturës Psikologjike

Sistemi i abuzimit fizik, i punës së rëndë, i poshtërimit psikologjik dhe i depersonalizimit të Goli Otok e shkatërroi jetën e të burgosurit përgjithmonë. 

Historiania Ana Antiç në artikullin e saj tw vitit 2016 shkruan se qëllimi përfundimtar i këtyre “masave nuk ishte riintegrimi i të burgosurve, por ishte shpërbërja e personalitetit të të burgosurve përmes vetë-analizës”. 

Pasi u liruan, të burgosurit u përshëndetën me një Jugosllavi të re ku familja dhe miqtë e tyre ose nuk donin të kishin një marrëdhënie me ta ose nuk e njihnin personin që ishte bërë. 

Për më tepër, për të burgosurit ishte sfiduese fakti të fitonin një punë dhe njerëzit kishin frikë të ndërvepronin me ta nga frika se mos shoqëroheshin me një tradhtar. 

Përdorimi i torturës psikologjike nga ana e Titos nuk ishte  i fundit i këtij lloji. 

Në mënyrë të ngjashme, Kina e Mao Ce Dunit, Kmerët e Kuq të Kamboxhias, madje edhe burgu i Abu Ghraib i Amerikës përdorën autokritikë dhe poshtërim. 

Goli Otok nuk është ndonjë anomali historike; abuzimet nga regjimet që ndihen të kërcënuara janë ende të pranishme edhe sot. 

Aftësia e torturës psikologjike për të fshehur çdo dëshmi fizike të keqtrajtimit e bën atë veçanërisht të dobishme./Përgatiti Alfapress.al

 

 

ide

receta Alfa

shërbime

  • POLICIA129
  • POLICIA RRUGORE126
  • URGJENCA112
  • ZJARRFIKESJA128