Karabina: Një reflektim mbi “aksionin politik” të Ramës për lirimin e trotuareve që vjen si rezultat i trajtimit të pronës nga politika, si plaçkë!

3 Gusht 2025, 17:08 / POLITIKË NGA MIRELA KARABINA

Karabina: Një reflektim mbi “aksionin politik” të

Ligji 7501: Plaçkitja e ligjshme e pronës në Shqipëri

Nëse prona do t’i ishte kthyer të zotit, ajo nuk do të përdhosej në mënyrën që kemi parë në këto tri dekada në Shqipëri.
Ligji 7501, i miratuar në vitin 1991, nuk u bazua në parimin e së drejtës, por në logjikën e ndarjes së një pasurie pa zot, të trajtuar si plaçkë tregu në duart e politikës.

Ky ligj shpërfilli pronën si të drejtë themelore të njeriut dhe e përdori si mjet për të ndërtuar aleanca politike, për të blerë vota dhe për të krijuar pushtet ekonomik paralel. Pasojat janë të dukshme dhe tragjike:
• Zaptimi i tokave dhe ndërtimi i shtëpive pa leje, duke përvetësuar prona të njerëzve të tjerë me heshtjen ose mbështetjen e institucioneve;
• Betonizimi i qyteteve me kulla dhe pallate që tjetërsuan pronat private, publike dhe kulturore, për t’i kthyer në instrumenta pasurimi për një grusht njerëzish;
• Zaptimi i tarracave të pallateve, sidomos në periudha zgjedhjesh, si një mënyrë për të blerë mbështetje elektorale por dhe një tjetër formë vjedhjeje kolektive;
• Devijimi i rrugëve, jo sipas planeve urbane apo interesit publik, por për të shërbyer tekat e “të fortit” apo politikanit lokal që e konsideron veten si pronar absolut;
• Zgjerimi i hapësirave publike me struktura betoni, karrike, xhama e kioskash të lejuara në kundërshtim me çdo normë ligjore, për të mbajtur gjallë klientelizmin;
• Dhënia e certifikatave të pronësisë mbi prona të mbivendosura, pa verifikim, për qëllime elektorale, duke krijuar konflikte të përhershme mes qytetarëve;
• Toka e shpërndarë për qoka, jo për drejtësi, por për të shpërblyer të “fortët”, politikanët, oligarkët dhe të huajt me lidhje politike.

Në këtë dramë shqiptare, humbësit e vërtetë janë pronarët legjitimë, shqiptarët e zakonshëm që ende shpresojnë në drejtësi.
Prona e tyre u përdor për të ndërtuar një rend të padrejtë, ku politika bëhet pronare, ndërsa qytetari trajtohet si i huaj në truallin e vet.

Ligji 7501 vendosi një parim absurd: “Toka i takon atij që e drejton, jo atij që e zotëron.”
Sot, pas më shumë se 30 vitesh, politikanët janë kthyer në biznesmenë dhe pronarë tokash, të cilat i ndajnë sipas parimit të neveritshëm: “Ta jap, po më jep.”

Kjo është fatkeqësia e kësaj toke.
Ky është dheu shqiptar që sot nuk po gjen dot paqe as drejtësi, sepse u ndërtua mbi një gënjeshtër dhe u ndanë padrejtësisht gjërat më të shenjta: shtëpia, prona, e drejta.

Është koha për t’u kthyer te parimet. Pa drejtësi për pronën, nuk ka shtet. Dhe pa shtet, nuk ka Shqipëri që qëndron në këmbë.

Po ndodh...