"A victory like that of Pyrrhos…/ Why this expression? Get to know the truths of Pyrrhus of Epirus

Pyrrhus of Epirus (319-272 BC) was one of the most prominent generals of the time and king of Epirus and Molossia.

He came from the Illyrian tribe of the Epirotes. Helpers and allies of the Italian peoples who were at war with Rome.

He was called "the eagle" by his soldiers. He became famous when in 280 BC he crossed the Strait of Otranto with 20,000 infantry, 3,000 cavalry and about 200 elephants, to fight against Rome, which was threatening the city of Taranto. At the head of the armies composed of the Molossians, Thesprotians and Caonians, Pyrrhus achieved painful victories against the Roman armies. In Western culture today the expression "Pyrrhic Victory" means a victory with great sacrifices

In 307, at the age of 12, Pyrrhus returned to Epirus with the help of Glaucus and became king.

But in 302, when he was again with the Taulants, his opponents rose up and proclaimed Neoptolemus II, the son of Alexander the Great, as king.

Since he could no longer return to Epirus, he entered the service of the most prominent Diadochi of the time, Demetrius Poliorcetes of Macedonia, Ptolemy I of Egypt and King Agathocles of Syracuse, where he became acquainted with the social, administrative and military life of these Hellenistic states and was hardened in a land of battles. In 296, with the help of King Ptolemy of Egypt and King Agathocles of Syracuse, he returned to Epirus. For a time, he shared power with Neoptolemus, then killed him and became the sole ruler of Epirus. After this, he also put an end to the autonomy that the tribes had in the previous symachia. Pyrrhus came to power and ruled at a time when Epirus' neighbors, Macedonia and Greece, were in complete political chaos and had been weakened by the long and destructive wars that the descendants of Alexander of Macedon, the Diadochi, were waging among themselves. Pyrrhus also became involved in these wars and became one of the contenders for the Macedonian throne.

At first he intervened in the war that the two sons of Cassander were fighting between themselves, after the death of their father. From this war he separated from Macedonia the lands that belonged to Epirus: Paravina, Tymphena, Amphilochia, Acarnania and the city of Ambracia, which he made the capital of his kingdom. But Demetrius Poliorcetes was proclaimed king of Macedonia. A little later Pyrrhus allied himself with the ruler of Thrace and Ionia, Lysimachus, and they expelled Demetrius from Macedonia and divided his lands and army between them. Now the borders of Pyrrhus' state extended east to the Axios (Vardar) river, north beyond Apollonia and south to the Peloponnese. But Pyrrhus could not hold the conquered lands for long. Lysimachus expelled him from a good part of the Macedonian and Greek provinces and became their own lord.

Rasti e bëri Pirron t'i drejtonte sytë pas kësaj nga Italia. Tarenti dhe qytete të tjera greke të Italisë së jugut, të kërcënuara nga Roma, e ftuan këtë për ndihmë.

Pirrua u kap pas kësaj ftese dhe filloi të ëndërronte për krijimin e një monarkie të madhe në perëndim sikurse ajo e Aleksandrit të Maqedonisë në lindje. Në pranverën e vitit 280 Pirrua zbarkoi në Itali me një ushtri të madhe të stërvitur dhe të armatosur mirë. Kjo ishte më tepër një ushtri mercenare që Pirrua e kishte mbledhur jo vetëm në Epir por edhe në krahina të tjera të Greqisë. Ajo përbëhej prej 20.000 këmbësorësh të armatosur rëndë, 300 kalorësish, 2000 shigjetarësh, 5000 hobetaisësh dhe 20 elefantësh, përdorimin në luftë të të cilëve Pirrua e kishte parë në lindje. Shpenzimet e luftës i kishte marrë përsipër Tarenti, i cili ishte i detyruar t'i jepte edhe ushtri ndihmëse.

Ndeshja e parë e Piros me romakët u bë në qytetin Heraklea. Përleshja qe shumë e ashpër. Fatin e luftës e vendosën elefantët dhe kalorësia e Pirros. Nga kjo disfatë romakët humbën Lukaninë.

Në anën e Pirros kaluan brutët, lukanët, samnitët dhe pothuajse gjithë qytetet greke të Italisë së jugut. Një vit më vonë Pirrua ndërmori një sulm të ri kundër romakëve, të cilët kishin grumbulluar këtë radhë një ushtri të madhe që arrinte deri në 70.000 vetë.

Në betejën që u zhvillua afër qytetit Auskulum romakët pësuan përsëri disfatë, por edhe Pirros fitorja i kushtoi shumë. Humbjet e tij qenë kaq të mëdha sa që kur e uruan thuhet se u përgjegj: "Edhe një fitore si kjo dhe unë nuk do të kem me se të kthehem në Epir". Prej kësaj rrjedh edhe shprehja "fitore si ajo e Pirros" e cila përdoret sa herë që duan të tregojnë për një fitore me humbje të rënda.

Pas këtyre dy betejave gjendja e Pirros në Itali u keqësua. Forcat e tij ishin dhjetuar kurse Tarenti dhe qytetet e tjera aleate kishin filluar të lëkundeshin dhe të ishin të pakënaqura.

Roma përkundrazi kishte akoma rezerva të mëdha në njerëz dhe një mbështetje të shëndoshë në aleatët latinë. Për Pirron u bë e qartë se lufta kundër Romës kërkonte kohë dhe sakrifica të reja. Ndërkaq në Sicili kishin hyrë kartagjenasit dhe Sirakuza e kërcënuar i u drejtua për ndihmë Pirros.

Në këto rrethana Pirrua vendosi të bënte paqe me Romën dhe t'i drejtonte forcat kundër Kartagjenës me shpresë se këtu do të arrinte fitore më të lehta. Kushtet e paqes ishin me sa duket të favorëshme për Romën, megjithatë senati nuk i pranoi, sepse kartagjenasit, të interesuar që ta mbanin Pirron në Itali dhe të mos e linin të hidhej në Siqeli, i propozuan Romës aleancë dhe ndihme ushtarake. Duke u mbeshtetur në këtë aleancë Roma vendosi ta vazhdonte luftën. Pa përfunduar paqën me Romën Pirrua u largua në vitin 278 nga Italia dhe u drejtua me ushtritë e veta në ndihmë të Sirakuzës duke lënë në Itali vetëm dy garnizone të vogla. Në Sicili Pirrua korri në fillim disa suksese.

Ai i theu dhe i ndoqi kartagjenasit pothuajse nga gjithë Sicilia. Vetëm qyteti Lilibea në skajin jugperëndimor të ishullit mbeti në duart e kartagjenasve. Pirrua u nderua nga banorët e Sicilisë me titullin "prijs e mbret".

Monedhat e prera në Sicili mbanin tani emrin e mbretit epirot. Pas këtyre fitoreve Pirrua filloi përgatitet për t'u hedhur në Afrikë. Por këtë plan nuk mundi ta realizonte sepse në marrëdhëniet e tij me qytetet filluan të lindin mosmarrëveshje të mëdha. Pirrua po i ngarkonte me taksa të rënda dhe sillej me to keq duke ndërhyrë në mënyrë brutale në punët e brendëshme dhe duke mos respektuar traditat demokratike të tyre. Kjo i bëri disa nga qytetet të ngriheshin kundër tij kurse disa të tjera të hidheshin në anën e Kartagjenës.

Kartagjenasit nuk vonuan to shfytëzonin rastin. Në Sicili doli përseri një ushtri e tyre, a cila në pakë kohë asgjësoi të gjitha fitoret e arritura nga Pirrua; në duart e tij mbeti Sirakuza. Në këtë mënyrë planet e Pirros në Sicili dështuan. Por edhe në Itali gjendja nuk ishte më e mirë. Romakët ishin hedhur në sulm dhe pasi kishin kapur disa qytete ish-aleate të Pirros po vepronin me sukses kundër samnitëve dhe lukanëve. Kjo i detyroi grekët dhe italikët që ishin akoma të lidhur me Pirron t'i drejtoheshin këtij prap për ndihmë. Pirrua vendosi të linte Sicilinë ku kishte humbur çdo shpresë dhe të kthehej në Itali.

Rrugës ai u sulmua nga flota e Kartagjenës, e cila i shkatërroi më shumë se gjysmën e anijeve. Megiithatë, në pranverën e vitit 275 Pirro zbriti përsëri në Itali dhe filloi përgatitjet për sulmin e ri kundër romakëve. Beteja vendimtare u zhvillua pranë qytetit Beneventum. Këtu Pirrua pësoi disfatë të plotë. Kampi i tij u kap.

Ai vetë mundi të shpëtonte dhe të arrinte në Tarent prej nga, pas pak kohe, u kthye në Epir. Gjatë mungesës së Pirros, mbreti i Maqedonisë. Antigon Gonata, kishte rimëkëmbur dhe forcuar shtetin e vet. Autoriteti i Maqedonisë në Greqi ishte rritur përsëri.

Sa u kthye nga Italia, Pirro vendosi të ndryshonte gjendjen e krijuar në Ballkan dhe të provonte edhe një herë të zinte fronin e Maqedonisë. Për këtë qëllim ai sulmoi Antigon Gonatën, por mundi t'i shkëpuste vetëm disa toka nga shteti i tij. Pas kësaj ai u nis për në Peloponez kundër mbretit spartan, Areut, aleatit të Maqedonisë. Këtu ai korri një varg fitoresh të reja, por në një përleshje rrugësh në qytetin Argos (në gjirin a Korinthit) u vra më 272 dhe ushtria e tij u shpartallua plotësisht.

Pirro ka qenë një nga udhëheqësit ushtarakë më të shquar të kohës së vet. Kur e pyetën njërin nga shokët e Aleksandrit të Maqedonisë kush ishte tani strategu më i shquar ai u përgjegj: "Pirro, kur të arrijë në moshë të pjekur". Më vonë strategu i madh i kohës së vjetër, Hanibali, i dha Pirros vendin e dytë pas Aleksandrit, kurse vehtes, vetëm të tretin. Pirro nuk ishte vetëm një udhëheqës ushtarak i praktikës, por edhe një teoricient ushtarak. Shumë mendime mbi artin ushtarak ai i shkroi në kujtimet e tij të cilat për fat të keq nuk na janë ruajtur. Por Pirro, ndonse ishte një udhëheqës ushtarak i shquar, me ekspeditat e tij mori përsipër një barrë që ishte jashtë fuqive të Epirit: të krijonte një perandori. Këto plane e hodhën atë në një varg luftash që përfunduan pa sukses. Gjatë sundimit të Pirros shteti i Epirit arriti kulmin e fuqisë. Luftat e vazhdueshme u forcuan shumë pushtetin e mbretit dhe të rrethit të tij; institucioneve të rendit fisnor iu dha një grusht i rëndë. Plaçka e luftës dhe robërit e kapur gjatë betejave e pasuruan aristokracinë epirote dhe e bënë një burim për zhvillimin e mëtejshëm të skllavërisë në Epir.

Por këto lufta të përgjithëshme i shkaktuan Eprit humbje të mëdha në njerëz dhe rënduan shumë mbi masën e gjerë të popullsisë së Epirit. Pas vdekjes së Pirros shteti i Epirit u dobësua. Prej tij u shkëputën njëra pas tjetrës të gjitha tokat e pushtuara të taulantëve, Maqedonisë e Thesalisë. Maqedonia u forcuar e detyroi shtetin e Epirit ta njihte epërsinë e saj. Aleksandri i 2 ndër mbretit taulant, Mytilit, të cilit i shkëputi disa toka në jugë të Apollonisë. Por në një luftë kundër maqedonëve ai u mund dhe i humbi përsëri tokat ilire të luginës së Vjosës. Mbretëria e Epirit u kthye kështu pothuajse në kufijtë e vjetër të saj.

Pakënaqësia e popullsisë në kohën e pasardhësve të Pirros u shtua edhe më shumë. Këtë e shfrytëzoi aristokracia epirote, e cila e shihte me pakënaqësi gjithnjë më të madhe përqëndrimin e gjithë pushtetit në duart e mbretit. Si pasojë, në Epir shpërthyen konflikte të ashpëra që mbaruan me vrasjen, rreth vitit 230, të mbretëreshës së fundit të Epirit, Deidameia, dhe me përmbysjen a pushtetit mbretëror.

Në vitin 297 para Krishtit në krye të shtetit të Epirit erdhi Pirroja. Ai u bë gjeneral i plotfuqishëm ushtarak dhe krijoi një shtet te pavarur qe mori emrin e vet Epiri. Gjatë sundimit të Pirros, Epiri zhvilloi politikë të pavarur dhe vendosi marrëdhënie diplomatike me shtetet e fuqishme të kohës.Epiri njohu një lulëzim të jetës qytetare, me veprimtari te dendur ndërtimesh në qendrat e vjetra dhe me ngritjen e qyteteve të reja.Pirroja i zgjeroi kufinjët e shtetit të ri të Epirit në kurriz të fqinjëve. Në veri shkoi deri te lumi Shkumbin, në lindje deri në Vardar kurse në jug pushtoi tokat deri në Kornit.

Vdekja

Pirro lundroi për në Greqi pasi kishte humbur 2/3 e ushtrisë së tij të cilën e kishte ndërtuar në Itali.

After a brief raid into Macedonia in 273, he established his base in the Peloponnese from where he hoped to seize the throne of Macedonia from Atigonas II.

However, Sparta, aided by defensive trenches, stubbornly resisted his attacks even though he was aided by the former Spartan king in exile, Cleonimus.

So in 272, Pyrrhus returned north to Argos, where he hoped to meet Antigonus on the field. But before that could happen, Pyrrhus was killed in a strange incident in the city of Argos, when an old woman threw a tile from the roof onto his head.

According to Plutarch, the great general Hannibal considered Pyrrhus the greatest commander in the world he had ever seen, ranking him immediately after Alexander the Great, and himself third after Pyrrhus of Epirus.

And to conclude with Plutarch's statement: "The general opinion about Pyrrhus was: he had great military experience, was courageous, but also had bravery and personal values, there was no one equal to him among the kings of the time."

Where was Epirus located?

Epirus is a historical and geographical region located in the southwest of the Balkan Peninsula. It extends from the Acroceraunian Mountains in the north to the Gulf of Ambracia in the south and from the Pindus Mountains in the east to the Ionian Sea in the west.[1] According to the current territorial division, Epirus is divided between the counties of Gjirokastër and Berat in southern Albania and the Epirus region in northwestern Greece. The largest city of Epirus is Ioannina, the capital of the Epirus region, while Gjirokastër is the largest city of Epirus in the Albanian part.

By the name Epirus, ancient authors initially called a vast territory, which later narrowed down to the provinces facing Korkyra and the surrounding islands. Later, in the 5th century BC, this name also included all the internal tribes, becoming a common name for the provinces that formed a geographical, ethnic and political unity on these shores.

The name Epirus was adopted not only by ancient geographers, historians and writers, but also by the inhabitants themselves, who often used it in their written documents, inscriptions and coins./ Alfapress.al

Happening now...

00:00 crossword

Free scheme December 14

22:30 HAPPENING NOW

Fatal accident in Tirana

22:15 POLITICS

The municipality gave permission to Suel Çela's father to expand the food market, in addition to the socialists, also the "pro" Democratic Party of Elbasan gang

22:12 POLITICS

"I asked for a hunger strike", Kalaja: DP's national protest delayed!

21:55 POLITICS

DP will not appeal the People's Advocate to the Constitutional Court, Berisha: Let Rama enjoy it

21:41 POLITICS

"You asked for my signature for Shaban", Salianji responds to Himçi's accusations: You are being ridiculous and they consciously forced you to say it

21:36 POLITICS

"We clashed over the generator", Lapaj recounts the fight with the police outside the Prime Minister's Office

21:29 POLITICS

"The judge was not in the US, but in the campaign. Take away the word 'liar'!" Salijanj's clash with Berisha is revealed

21:13 POLITICS

Hysen Kadiu responds to Berisha: During the May 11 campaign, I worked for the DP, not for Rama! Stagnant water needs refreshing

21:04 POLITICS

'Signatures for Shaban are wrong', Agron Gjekmarkaj submits his resignation as vice president of the DP, but Berisha does not accept it!

20:55 POLITICS

''Suel Çela has blackmailed...''/ The Salianji-Noka debate on the presidency is revealed, the Elbasan MP intervenes

20:35 POLITICS

Debates within the Presidency meeting, Salianji is surrounded by journalists, Sali Berisha silently leaves the headquarters

20:29 POLITICS

"We'll take you by car for 100 thousand euros", Bislim Ahmetaj "slaps" Noka in the eye: Salianji came with a baseball bat... Flamur, come out, can you gather people?

20:26 POLITICS

Agron Gjekmarkaj resigns as vice president of the Democratic Party!

Want to read more news